“¿Habéis amado a una mujer hasta conseguir que refutara leche como si acabara de dar a luz al mismo amor y tuviera que alimentarlo o reventar? ¿Habéis saboreado alguna vez a una mujer hasta hacerle creer que podría quedar satisfecha, solo consumiendo la lengua que le había devorado? ¿Alguna vez habéis amado a una mujer de modo tal, que el sonido de vuestra voz en su oído, provocara en su cuerpo un escalofrío y una explosión de placer de tal intensidad que solo el llanto pudiese aliviar?”.
Palabras do famoso Don Juan, un home que descubriu a verdadeira esencia da muller, atreveríame a dicir, incluso, que o único na historia. Creo que non precisa máis presentacións.
“Hay ciertas mujeres, de rasgos hermosos, con una textura especial en el cabello y una bonita curva en la oreja, que se asemeja al surco de una concha. Dichas mujeres posen unos dedos dotados de la misma fina sensibilidad que sus piernas y sus yemas tienen el mismo tacto que sus pies. Acariciarles los nudillos es como pasarles la mano por las rodillas y este contacto con la parte delicada del dedo es como acariciar suavemente el contorno de los muslos y por último…”.
Comezar a falar del supoñerá, para algúns, una aberración contra a muller, outros dirán que simplemente foi un libertino fora de serie, un ser indesexable e machista. Algúns homes o envexarán e moitas mulleres o desexarán.
As miñas intencións non son facer mudar o pensamento de que non o desexe, pero gustaríame dar unha visión diferente á xa exposta.
Don Juan é un home que vai máis alá do que podes ver na superficie, non é un aproveitado nin un mal home. Podo explicalo, por exemplo, deste xeito: cando un home mata polo seu beneficio ou por diversión (Deus me perdoe a comparación de matar con facer o amor), todo o mundo sinálao co dedo e chámao mal home, non obstante, se foi alguén que matou pola súa patria (algo que consideramos nobre), convértese nun heroe. Con isto pretendo invitarvos a que pensedes o mesmo pero dende o punto de vista do que estamos a falar.
Don Juan estaba mal visto ante os ollos de Deus, era un renegado, un iluminado (seguidor dunha teoría relixiosa que defendía os praceres carnais, que consideraba como divinos. “Una mujer, es lo más cerca que puede estar un hombre de Dios”). Pero el non o facía por el mesmo, senón por ela. Pretendía facerlles sentir o verdadeiro pracer a todas as mulleres que o precisasen. Nunca forzou a ningunha a facer algo que ela non quixese. “Jamás me he aprovechado de ninguna dama. A las mujeres les doy placer, si ellas lo desean, intento que sea el placer más intenso que hayan experimentado jamás”.
Penso que dá consello ós homes de cómo unha muller debe ser tratada. Ensina a escoitala, observala e ir descubrindo cada rincón do seu corpo, investigando con coidado, deixando que ela sexa a túa mestra no amor e, así, conseguir a total sabiduría do pracer. Cando te esqueces de ti mesmo e deixas que ela leve as rendas é cando conseguirás dar e recibir o maior dos regalos, o amor, a comprensión, o goce e a compaxinación.
“Todo verdadero amante sabe que el momento de mayor satisfacción viene cuando el éxtasis ha terminado y contempla ante sí la flor que se ha abierto bajo su experto tacto”.
Un estudioso no arte de amar, un virtuoso que chegou a convertirse en lenda. Lenda que podemos apreciar e da que podemos aprender, reflexada en libros e películas. Persoalmente, aconséllovos ler El diario perdido de Don Juan ou ver a película Don Juan de Marco, perfectamente interpretada por Johnny Depp no papel de Don Juan (irresitible!).
“¿Nunca habéis conocido a una mujer que os inspire amarla hasta que todos vuestros sentidos se llenen de ella? Inhalándola, saboreándola, descubriendo en sus ojos a vuestros futuros hijos y comprendiendo que vuestro corazón por fin ha hallado un lugar. Vuestra vida empieza con ella y sin ella debe finalizar”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario