Xosé María Díaz Castro naceu en Guitiriz en 1914 e morreu en Lugo en 1990. Fillo dunha familia labrega, con 15 anos ingresou no Seminario de Mondoñedo, onde coñeceu a Aquilino Iglesia Alvariño.
Estudou Filosofía e Letras na Universidade de Salamanca, especializándose en linguas modernas. En 1948 trasládase a Madrid, onde traballa como traductor.En 1954 casa con Mª Teresa Zubizarreta Bengoechea de Urretxu, con quen tivo 3 fillos.
O contacto con Aquilino Iglesia Alvariño foi o que exerceu un estímulo decisivo na súa promoción como escritor e para comezar a escribir en galego, publicando en El Progreso Villalbés en 1931 os seus primeiros versos en galego.
En 1946 publicou Nascida dun sono e El cántico de la ciudad e Nimbos, a súa obra máis importante, editada por Galaxia no 1961. Publicou, ademais, traduccións ó galego e ó castelán de poetas e prosistas europeos e multitude de poemas
Adoita ser encadrado na Xeración do 36 a carón de poetas como Carbalho Calero, Celso Emilio Ferreiro e Aquilino Iglesia Alvariño.
Nun dos seus poemas máis coñecidos, "Penélope", relfexiona sobre unha Galiza que permanece durmida, pero non perde a esperanza para a súa terra.
En 1946 gañou os primeiros premios de poesía galega e castelá nos Xogos Florais de Betanzos (A Coruña).
Se queres saber máis...
Preme aquí
Sara González Iglesias
No hay comentarios:
Publicar un comentario